Pioruny kuliste to bardzo rzadkie zjawisko meteorologiczne (wyładowanie atmosferyczne). Według relacji pojawia się jako świecąca i przemieszczająca się kulka o wielkości od kilku do kilkudziesięciu centymetrów. Piorun kulisty przybiera formę płonącej kuli z światłem barwy białej, czerwonej, żółtej lub niebieskiej. Piorun tego rodzaju poruszą się w poziomie względem ziemi z prędkością kilku metrów na sekundę. Piorun kulisty to najrzadziej spotykana forma błyskawicy. Pioruny kuliste pojawiają się w trakcie burzy lub zaraz po niej.
Historia obserwacji piorunów kulistych
Pierwsze badania na temat piorunów kulistych pochodzą z 1838 roku. Od 2012 roku badania na tym zjawiskiem prowadzą Chińczycy. W roku 2012 naukowcy dokonywali obserwacji burzy, jednak w pewnym momencie po uderzeniu pioruna w odległości 900 metrów od urządzeń obserwacyjnych pojawi się piorun kulisty. Zjawisko było widoczne około sekundy i zostało zarejestrowano za pomocą sekwencji wideo.
W 2019 roku potwierdzili, że piorun kulisy to kula rozgrzanego gazu powstająca w momencie uderzenia pioruna w ziemię, podnosząc krzem. Atomy krzemu wchodzą w reakcję z tlenem, a podczas spalania pojawia się światło i specyficzny dźwięk syczenia. Badacze zajmujący się piorunami kulistymi uważają, że zjawisko jest efektem utleniania materiału odparowanego z gleby po uderzeniu pioruna.
Zjawisko pioruna kulistego
Największy zauważony piorun kulisty miał średnicę około 1,5 metra, najmniejszy – 1 centymetr. Piorun kulisty stanowi pewnego rodzaju nie do końca wyjaśniony fenomen pogodowy. Należy pamiętać, że porażenie piorunem kulistym jest równie niebezpieczne jak porażenie zwykłym piorunem.